17. Ay

Bir ay daha geride kaldı... Oğlum büyüdükçe, yeni yeni şeyler öğrendikçe ne kadar mutlu oluyorum anlatamam.Sanki bir nakış gibi işleniyor.
İlk defa anne dedi bu ay...

Her gün yeni bir beceri katıyor kendine. Bir de ben kalkar kalkmaz yerime geçip, bilgisayarın başına geçiyor. Ona oyuncak aldım ama yüzüne bile bakmıyor, illa benimki yada babasının ki olacak :)) Bir de oyuncaklar yerine beni tercih etmeye başladı. 2 dakika oyuncaklarıyla oynuyorsa 2 saat tepemde:)) Bir bardak kahve içirmiyor... Walla benimde bir yandan canıma minnet, onun sarılması her şeye değer:))

 Dün ilk defa çay verdim, ne kadar beğendi anlatamam... Dolmayla beraber çay içti ;) İsteklerini artık daha kolay belli ediyor ve artık daha fazla şey istiyor. Yani tutturma hat safhada... İkeanın masa sandalye takımını aldım artım, yavaştan ev okuluna başlamak istiyorum. Aslında bu hafta renkleri öğretmeye başlayacaktım ama kısmet olmadı diyelim. Pazartesiden itibaren başlayacağım, şimdilik giriş yaptık sadece...

Bir de artık küçük oyuncaklara bindirmeye başladım. Henüz inmemek için ağlamıyor... Şimdilik nereye çeksen oraya gidiyor. Bir tek şu küçük fıskiyeleri görmesin... Onların başlarından ayıramıyorum çok ağlıyor. Bu ay için de yeni kitaplar aldım ama henüz çıkartmadım onları ortaya. Havalarda güzelleşti, bol bol gezme vakti geldi.

Hele ki Doğumgündaşı Engin'le daha çok vakit geçirmeye, tabi ki böylece de daha çok anlaşmaya başladılar.. Umarın arkadaşlıkları bir ömür sürer, biz de anneler olarak bu arkadaşlığın temellerini atmış oluruz.